rduyu Hümâyûn, 1578’in 1 Temmuz günü Erzurum’un cinis köyünde Ordugâh kurdu… Serdâr, Lala Mustafa Paşa; Muavini (Kurmay Başkanı), Özdemiroğlu Osman Paşa idiler. Üç yıl önce “fevkalâde” elçi olarak, Derseadet’e hediyeler getiren Tokmak Han, şimdi karşılarında idi. İran Ordularının, Azerbaycan Başkomutanı olmuştu. Osmanlı harekâtını durdurmak için, Kars civarında Çıldır’a geldi.
Serdâr, Tokmak Hânla çarpışma görevini; Osman Paşa’ya verdi. Çünkü Özdemiroğlu, kendisinden daha iyi “kumandan” idi. (Böyle bir Ordu yenilebilir mi? Emâneti ehline veren bir kumandan, mağlûb olur mu?…)
Müslüman-Türk Ordusu ilerledikçe, birçok Safevî Kalesi de ele geçiriliyordu.
Özdemiroğlu’nun maiyyetinde; Erzurum, Dulkadir, Diyarıbekir Beylerbeyleri bulunuyordu.
Ardahan Sancakbeyi ile Bayburt Alaybeyi de, “öncülük” yapıyorlardı.
Safevîler “Çıldır“da, çıldırmak üzere idiler. Çünkü biliyorlardı ki, bu savaş kaybedilirse, “Kafkasya” Osmanlı olacaktı.
Osman Gâzi’nin adaşı Osman Paşa’nın oyalanacak vakti yoktu. Türklerin “zafer ayı” Ağustosun 9. günü, Tokman Hân, Osmanlı tokmağını yedi. Beşbinden fazla ölü vererek “muharebe” meydanını perişan terketti.
Bu zafer üzerine Gürcistan Kralı Davit memleketini terketti… İran’a kaçtı. Gürcüler o zaman Ortodoks olup, İran’a tâbi idiler. Başkentleri Tiflis idi. Bu şehir şimdiye kadar, Osmanlı hâkimiyetine alınamamıştı.
Kralları kaçan Tiflisliler, Taht Şehri’nin kapılarını; Özdemiroğlu Gaziler’ine sonuna kadar açtılar.
29 Ağustos 1578 günü Cuma Hutbesi, “Edirne Selîmiyesi” hatibi (Vâlihâ Efendi) tarafından okunmuş ve III. Murad Hân’a dua edilmiştir.
Tiflis, Özdemiroğlu’nun ilk Kafkas hediyesidir.
