Y
irmi birinci Osmanlı sultânı, seksen altıncı İslâm halîfesi. Sultan İbrâhim Han’ın üçüncü oğlu, Dördüncü Mehmed Han ile İkinci Süleymân Han’ın kardeşidir. 25 Şubat 1643’de Hadîce Muazzez Vâlide Sultan’dan dünyâya geldi. İyi bir tahsil gördü. Arabî ve Fâri-sî’yi öğrendi. 1691’de padişah oldu. Gayret ve merhameti ile tanındı. 1695’de vefât etti.
Çok merhametli ve vatanperver olan Sultan İkinci Ahmed Han, hasta olduğu zamanlarda bile, devlet işlerinden asla el çekmezdi. Haftada iki gün yapılan dîvân toplantılarının dörde çıkarılması-nı emretti. Toplantıları bizzat tâkib eder, yaptığı herhangi bir hatâyı düzeltmekten çekinmezdi.
Kıyafet değiştirerek halk arasında dolaşır, dertlerini sabırla dinler, çâre bulunması için gerekli yerlere emirler verirdi. İslâmiyet’e, Hicaz bölgesine ve seyyidlere hizmet husûsunda derin bir mes’ûli-yet hissi içinde hareket ederdi. Tahta çıktığı zaman söylediği sözler, Sultan’ın nasıl mânevî bir mes’ûliyetle devlet reisliğini kabûl ettiğini anlatmakta ve milletine hizmet duygusunun derinliğini göstermektedir.
Ahmed Han, âdil bir sultan olarak yaşamış, milletini memnun etmek için elinden gelen her şeyi yapmaya çalışmıştır. Gösterişten hoşlanmaz, sâde giyinmeye özen gösterirdi. Uzun uzun düşün-dükten ve bilenlerle istişare ettikten sonra karâr verirdi. San’atkârları korur, taltiflerde bulunarak daha iyiye ve güzele doğru yönlendirirdi. Kendisi de güzel yazı yazardı. Yazdığı Kur’ân-ı kerîm-ler ve çoğalttığı kitaplar vardır. Küçük bir hatıra defteri de tutmuştur. Şairlik tarafı da bulunan Ahmed Han, bir şiirinde şöyle demektedir:
Sığındım tâ ezelden ben Allah’a
O’dur zîrâ baya, yoksula penâh
Tevekkül üzre ol, her zaman Ahmed
Yardım etsin sana her yerde Allah!
İkinci Ahmed Han’ın hanımı Râbi’a Kadından olma Âsiye ve Âtike isimli iki kızı ile İbrahim ve Selim adında iki oğlu vardı.
1695’te Edirne’de vefat eden Sultan Ahmet Han, İstanbul’da Kanuni Sultan Süleyman Han’ın türbesine defn edildi.
