arih’te 17 devlet kurmuşuz. Her birinin tarihi var. Zengin hazinelerimiz sıralamasında saray, müze ve arşivlerimiz başta gelir. Başbakanlık Devlet Arşivleri bu coğrafyadaki bütün devletlerin ortak mazisi. Maden, bor vs. birer servettir. Fakat tükenmek kaderleridir. Kültürel zenginlikse zamanla kıymetine kıymet katar.
Orta Asya bozkırlarından tutun, Orta Avrupa’ya, Orta Afrika’dan Karadeniz’in kuzeyine kadar çok geniş bir coğrafya kültür sahamızdır. Çok şehrimiz âdeta açık hava müzesi.
Daha başka beldelerimizin de “bir sengine yekpâre Acem mülkü fedadır.” Çok şehrimizin “sade bir semtini sevmeye bir ömür yetmez.” Çünkü İstanbul, bütün bu yerlere asırlarca bir güzellik yansıtıcısı olmuştur.
Tarihimizin bir bölümü, İslam öncesi-sonrası Türk tarihi.
İslam tarihi ise üçe ayrılmakta Sevgili Peygamberimizden -aleyhisselam- önceki tarih/ Peygamberler tarihi, Peygamberimizin hayatı/Siyeri Nebi ve İslam tarihi.
Bunun dışında mekâna bağlı tarihimiz de var. “Osmanlı Tarihi” dediğimiz de Asya, Afrika, Balkanlar, Kafkaslar ve Orta Doğu tarihi. Anadolu tarihi ise kendi içinde dönemlere ayrılarak Finikelilere, Hititlere kadar gidiyor. Bizans, yakın vakit. Önceki kavimlerin bıraktıklarını bugün tevarüs etmiş bulunmaktayız. Ayasofya için, surlar için “bizim değil” demek mümkün mü? Disiplinlerin tarihi de var. Edebiyat, mimari gibi. Bunlardan haberdar olmak insan olmanın şartıdır. Bunlardan haberdar olmamak cehaletten haberdar olmaktır.
Sosyal liselerin çoğalması lazım.
Buralarda Osmanlı Türkçe’si mecburi ders.
Bir milleti ifade eden iman yüceliği, tarih şuuru, hukuk muhkemliği, edebiyat, mimari, sanat ve estetiktir. Buna “kültür” kültüre de “hayat üslubu” diyebiliriz. Tören tarihçiliği, tatil tarihçiliği, ders başına para kazanma tarihçiliği, edebiyatçılığı olmaz.
Sosyal ilimlerin kitleye mal edilmesi lazım. Çocuklara zorla divan şiiri kalıbı değil, andlaşma maddeleri değil, bir başka ülkenin akar suları hiç değil. Yerli ruh ve şuur aşılanmalı. Araştıran ve değerlerine âşık gençlere muhtacız.
Rahim Er
