üyük Türk Sultan’ı Babür Şah, yakalandığı hastalıktan kurtulmak için yaptığı nezri Babürname isimli hatıratından aşağıda sunuyoruz:
“Cuma günü, ayın 23’ünde vücudumda bir hararet peyda oldu. O derecede ki, Cuma namazını mescide ızdırapla ödeyebildim. Öyle namazı ihtiyatını (Zuhr-i ahır) kütüphânemde, bir müddet sonra, zahmetle kılabildim. Harâret düştü. Pazar günü yeniden ateş geldi ve bir az titredim. Salı günü gecesi, Safer ayının yirmi yedisinde, hoca Ubeydullah (Ahrar) hazretlerinin “Vâlidiye” risâlesini nazma çevirmek hatırıma geldi. Hazretin ruhuna iltica edip, gönlümden:
‘Eğer bu manzume, o hazretin makbulü olur – nitekim Kasîde-i bürde sâhibinin kasidesi makbul olup, kendisi felç hastalığından kurtulmuştu – ve ben de bu hastalıktan kurtulursam, bu, nazmımın kabul olunduğuna bir delil olur’ – diye düşündüm.
Bu niyetle Mevlâna Abdurrahman Câmi’nin Sübha’sı vezninde risâlenin nazmına başladım ve o gece on üç beyit tertip ettim. Bililtizam her gün on beyitten daha az tertip edilmezdi. Gâlibâ bir gün ara verildi. Geçen sene de bir defa böyle bir hastalık gelmiş ve en az bir ay veya kırk gün devam etmişti. Allah’ın inâyeti ve Hazretin himmeti ile, Perşembe günü, ayın yirmi dokuzunda, bir az hafifledi; sonra bu hastalıktan kurtuldum. Cumartesi günü, Rebiülevvel ayının sekizinde, risâlenin nazmı tamamlandı. Bir günde elli iki beyit yazıldı.”
Reşit Rahmeti Arat
