|
Bir Beyaz Gemi’dir Zaman
Katar katar isli tren vagonlarında
Tatar, Çeçen, İnguş, Karaçay kardaşlar
Ki koparılıp öz vatanlarından
Bir diyara vardılar, neresi ki bilinmez
Bu zulüm bin yılda da silinmez
Şehidler eke eke bozkırlar derinliğe
Karakalpaklı atalar, ak pürçekli analar
Rayların bittiği yer, ki yeni yurdlarıdır.
Bir dost eli, tanış bir dağ hatta aradılar
Bir “cır” çalındı kulaklarına
Bir ılgın yel kucaklarına:
“Dilleri bizim dili okşamaktadır”
“Kırgızlar! Dünkü kardaşlarımızdır…”
Mingi Tav kucaklaştı. Koca Pamir’dir.
Kafkas yetimi Anadolu’da şu nesilden
Bir çift göz buğulandı “44 sürgün haritasında”
Bir tren oldu sonra, katar katar
Sibir buzullarında Kumuk, Avar, Tatar
Yakut fizanlarında Çeçen, İnguşlar…
Yürüdü gittiler bir uçsuz harita boyunca
Issık-Göl boylarında, Tanrı Dağlarında
Öz kardaşlar kucaklaştılar.
Duyulan Mingi Tav bulakları şırıltısı,
Gözler çakmak çakmak Kökbörü ışıltısı…
Anladım o kara tren bir “Beyaz Gemi”dir.
Issık-Göl’ü ısıtan
Dostlar nefesidir!
|
Oğuz Karaçay
