|
Yetim şehirlerimiz Sofya, Bosna, nazlı Budin,
Zafer sevinci yaşar her taşında kaç yiğidin.
Ağırlaşan sisin ardında eski günlerimiz,
Akıncı cedleri şenlendiren düğünlerimiz.
Meriç’de Tunca’da sevdalı türküler akmış;
Bizim iken Tuna bir başka türlü berrakmış.
Şerefli hatıramız hür yaşardı Niğbolu’da,
Bizimle hürdü, esen yelde hür, yağan dolu da.
Bir uhrevî sesin âhengi ufku dolduruyor,
Mohaç’da can veren erler niyaz edip duruyor,
Şehidlerin ebedî uykusunda son emeli,
Bütün ufuklar ezan sesleriyle inlemeli.
Dalmışken ufuklarda fetihler çağına,
Döndürdü kader, bahtı, hazan yaprağına,
Ben, nazlı Budin düştüğü günden beridir,
Hasret yaşarım eski vatan toprağına!
Mağrur Tuna nehrinde denizler görünür,
Her an güle sevdâlı azizler görünür!
Üç yüz sene sonra sende ey nazlı Budin,
Hasret gibi bizden kalan izler görünür!
Tuğlar yedi kat arşa yücelmek yerine,
Düşmüş sarılıp hüzn ile birbirlerine,
Bir nurlu seher bekler ufuklarda Budin;
Üç yüz senedir hasret ezan seslerine!
Muradımız bu ezanlardan âşikâr olsun!
Bu beldeler yine Yârab bizim diyar olsun! (Amin)
|
Memduh Cumhur
