Akıncılar

Akıncı eriyim, keskin kılıncım,
Nemçe’ye varmak… Niyetim, Arzum.

Serhat Beyi muştuladı: Akın var.
Akıncı yiğitler! Yine cihan dar.
Hele kış geçsin de gelsin ilkbahar.

Nemçe üzerine sefer var sefer,
Atlar da sabırsız eşinir, kişner.

Akıncılar şan verirken cihana
Titrer durur korkusundan Viyana.
Akın demek toydur, düğündür bana.

Hisar burçlarında üç hilal-bayrak,
Akıncıya her yer yakın, yok ırak.

Kim bilmez Türk gibi kahraman ırkı?
Bir orduya bedel otuzu, kırkı,
“Estergon Kal’ası” dilimde türkü…

Tuna boylarında gezer dururum,
Hedefimi tam alnından vururum.

Akıncı narası olur bir başka,
Yumruğu balyozdur, değildir şaka,
Sevdası dönüşür müthiş bir aşka.

At ve silah akıncının tek malı,
Cihanı damgalar atının nalı.

Hakk’a şükür, Osmanlı’yız, Osmanlı,
Akıncı erleriz heybetli, şanlı,
Küheylan sırtında, kılıncı kanlı.

Akına katılan her babayiğit
Akın sonu ya gazidir, ya şehit…