Ulucami’de Öğle

Çiçekler ışığa serpilmiş huzurdan
Revaklar aydınlık, gölgeler billurdan
Rüya serinliği, serviler nurdan
Ve ta uzaklardan bir ezan sesi.

Bir güzel rüyanın ışığında her yer
Akıyor sularla salkımlar, sümbüller
Çiçekler, ışıklar, çiniler, mermer
Servilerin ruha uzanan gölgesi.

Öğle sessizliği, kubbeler çın çın
Açmış çiçeğini seccadeler yerde
Camlardan dökülen ışıklar hırçın
Bir sessiz çağıltı çinilerde.

Anlaşılmaz kime söylüyor sevincini
Bu tılsımlı ses, gizlendiği yerden?
Kimseler yok, kim çıkıyor mimberden?
Çiniler Allaha mı açıyor içini?