Dil ve EdebiyatŞiirlerimiz

Canım Kerkük

Canım Kerkük
Aman Kerkük ne efsunkâr diyârsın
Beni günden güne aşkla yakarsın
Nere gitsem kulen kal’an unutmam
Bize şanlı selefden yadigârsın.Yakılmışsın yıkılmışsın asılmış
Yine yâda gönül vermez nigârsın
Baş eğmezsin edânîye cesursun
Değil şimdi, ezelden sen kibarsın.

Hamiyyet meslekinde şöhretin çok
Din uğrunda şehîdâna mezârsın
Fuzûlî’yin denir sensin diyârı
Gazel horyat bilen bir bestekârsın.

Dağın cennet, taşın dür, toprağın zer,
Hevâ su bakımından sâzdârsın
Asırlardır zaman bakmaz yüzüge (yüzüne)
Gamından melûl olmuş nâbekârsın.

Senin nâkâmlığın ilden değildir
Sebeb oldur müzâd rüzgârsın
Tavattun etmek ister sende zâir
O denlü hoş-meşreb neş’edârsın.

O denlü ehl-i himmet ehl-i gayret
O denlü muhterem nâmuskârsın
Sana gadr eylemiş yoldan azanlar
Tarîk-ı Hak seven bir şahriyârsın.Bükülmezsin mesâib depremiyle
Adûdan kaçmayan bir şehrüvârsın
Üzülme hecrden Allah kerîmdir
Yarın belki aradığın bularsın.

Yaman efkâra düşsün koyma oğlun
Vatanperverdelikte pîşdârsın
Sana meftûn sana meczûb deliyem
Gözümde yok peri sen sâde varsın.

Yaman avcı tuzağından uzağ ol
Ovan ceylân yatağı lâlezârsın
Elin çekme bu “Mazlûm”un başından
Fedân olmuş ona sen tâcdârsın.

Sana nisbetle bulmuş kadr ü kıymet
Nere gitse ona sen itibârsın.

Osman Mazlum

Kaynak

İlgili Gönderiler

1 / 128