Rüzgârda bir eski akıncı sesi..
İçin için akan Raçka deresi
Benziyor bir kavmin hasret yaşına.
Hafızada kalan isimler gibi
Kollardaki dövme resimler gibi
Kılıçlar hakkolmuş mezar taşına.
Mazi, adımda bir geliyor dile:
Taş kesilmiş heybetli kavuklariyle
Ahiretten bir ordu bekliyor sanki
Yiğitler diyarı Yeni Pazar’ı.
Gövdeler yoğrulup kalmış kederle;
Göklere el açan minarelerle
İstiyor artmasın talihin kabri.
Kırlar seccadedir, minberdir dağlar
Her yanda bir şehit yavrusu ağlar
Elâ gözler yaşlı, gönüller yaslı,
Dağlara yaslanan ay bile paslı..
Bir devir yıkılmış, bir tarih ölmüş.
İşte diri diri yasa gömülmüş
Yurdunda vatansız kalan insanlar: |
“Hilâli görmeden ölemem” diyor:
Nöbetteymiş gibi dimdik bekliyor
Çoktan doksanını aşmış ihtiyar!
Gördüğü cefadır; umduğu haber:
“-Ya gelecek ya da götürecekler…”
Akıl kabul etmez nemene iş bu!
Bütün ömre süren bir bekleyiş bu
Bir gün gelip akşam daha al yansa
Hilâlin göğsüne bir yıldız konsa
“Geldiler” zanneder, ürperir, coşar.
Umarak kahrolur, umarak yaşar.
Dereye-kaleye-ovaya-kıra,
Sinmiş kan rengi bir eski hatıra!
Geçmişten ses verir akşam her kovuk;
Taş kesilmiş mazi burda her kavuk;
Şahadet parmağı her bir minare..
Bu derde ölüm de bulamaz çare!
Akşam gönüllere işler bu burgu!
Her böğre saplanmış durur bu ağrı:
Yenipazar mı bu, ey yüce Tanrı?
Dert alıp satan bir eski pazar bu! |
