Destanlar İçre Zaman

Heey, dese yıkılır dağlar gelirdi,
İstikbâl etmeğe çağlar gelirdi,
Dalga dalga gâzi tuğlar gelirdi,
Önünde el pençe dururdu zaman.

Asırlar hayrandı şanlı dününe,
Mevsimler gelirdi toy düğününe,
O çiçekli çağın bir tek gününe
Bin yıllık ömrünü verirdi zaman.

Semâya kurulan al hilâl gibi,
Sesi kutlu çağrı şol Bilâl gibi,
Dünyayı titreten ihtilâl gibi,
Tarihin nabzında vururdu zaman.

Ne olurdu, ne olurdu bir daha,
O asil küheylan kalksaydı şaha!
Gece gündüz şükür için Allah’a,
Bir ömür secdeye varırdı zaman…