“Son ocak sönmeden” yurdumda benim,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.
Bin yıllık tarih var ardımda benim,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Gökyüzünde son güneşler batmadan,
Yeryüzünde son şafaklar atmadan,
İsrafil’in “kalk” borusu ötmeden,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Birlikte dolaştık yaylada, kırda;
Birlikte can verdik bu cennet yurda.
Unuttuysan öğren, tarihe sor da;
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Sırada bekliyor seksenlik dede,
Bir nidası var ki gök gürlemede.
Allah, gazâsını mübarek ede,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Kınalı kuzular cennet kokulu,
Toprağına gül ağacı dikili.
Başucunda son sözleri çakılı:
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Onlar içimizde, ölmedi, hâşâ,
Tekbir sesleriyle yükseldi arşa.
Dinleyin, şehitler başladı marşa:
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.

Sönmez ufkumuzda bu hilal, “sönmez”,
Türk’e yan bakanın ocağı yanmaz.
Söz verdi bu millet, bir daha dönmez;
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez.