Dil ve EdebiyatŞiirlerimiz

Ey Kerkük
Mezarım üzre ebnâ-yi vatan bir levha diksinler,
Ki yazsınlar bu şi’ri levha-i ilâna ey Kerkük,
Ki ben Türk oğlu Türküm, Türk için terk-i hayât etsem,
Değer bence bu ölmek ömr-i câvidâne ey Kerkük.

Bu Kerkük yurdu Türkmen aslı Türkmen, milleti Türkmen,
Bu Türkmenlik bizim için bir şereftir, çatlasa düşman,
Bu şanlı Kerkük’ün toprağı taşı hepsi Türkmen’dir,
Yazar Türkmen adın yerde, bu Kerkük’ten akan her kan,

O şahinler uçardı Kerkük’ün âli semasında,
Yerinde şimdi baykuşlar ederler zevk ile seyran.
Muhalif asırdan döndük yanan volkana ey Kerkük,
Ayak altın da kalmış sâha-i balkana ey Kerkük.

Görünce gamlı gamlı göz önünde kupkuru çayın,
Gözümden yaş akar, yaşlar döner al kana ey Kerkük
Yazık ağyar elinde şimdi nâzik güllerin kalmış,
Değerken her gülü bin ravza-i rıdvâna ey Kerkük.

Göreydim ölmeden evvel seni ben eski halinde
Olurdum şem’i hüsnün üzre bir pervâne ey Kerkük.

Mehmet Sadık

Kaynak

İlgili Gönderiler

1 / 128