Bu bahçeydi hazan gelmez sandığım
Yıkılmış ağaçlar, dallar kaybolmuş.
Açılıp gülünce hep kıskandığım,
Al, pembe, beyazlı güller kaybolmuş.

Sevgiyle parlayan sımsıcak bakış
Gitmiş de yerine gelmiş kara kış
Birlik ırmağında azalmış akış
Güzelliği anan diller kaybolmuş. 

Hem kederi hem sevinci paylaşan,
El ele verince dağları aşan,
Bir yara görünce sarmaya koşan,
Yürekler, parmaklar, eller kaybolmuş. 

Gönül yelkenimi şişiren rüzgâr
Şimdi hangi vadilerde sesin var?
İmbatlar nerede kimleri yakar?
Başımı okşayan yeller kaybolmuş. 

Toprağına nice umut ektiğim
Hududunu sonsuzluğa çektiğim
Her burcuna bayrağımı diktiğim
Benimdir dediğim iller kaybolmuş. 

Bir baktım gönülde hülyalar solmuş
Uğrunda yanılan Leylâlar solmuş
Gün bitmiş, ufukta şualar solmuş
Hatırası kalmış, yıllar kaybolmuş.