Ferman

Fermanımdır! Ülkemdeki dereler
“Dur”  dedim mi, gayrı akabilemez!..

Şafağımda dalgalanan Hilâl’e
Hiç kimse kem gözle bakabilemez!..

Nerden çıktı Kapadokya, Kilikya?
Ahfadım bunları caka bilemez!..

Otağımın direğinin yerine
Yadlar gönderini çakabilemez!..

Biline ki, sancağımın göğsüne
Kimse özge simge takabilemez!..

Kızanım özsuyun kanda taşırken,
Yüreğinden gayrı saka bilemez!..

Durup-durup, sönen kin ateşini
Ayrıklar yeniden yakabilemez!..

Şehri kuşbakışı seyretmek için
Zangoç minareme çıkabilemez!..

İman kaleleri kaviyse eğer,
Küfrün dalgaları yıkabilemez!..

Haram lokma geçirmeyen boğazı
Haramî pençesi sıkabilemez!..

Kükrerse kızanım aslanlar gibi,
Çöllerde çakallar sekebilemez!..

Can durdukça, dağlarımın burcuna
Yadlar özge sancak çekebilemez!..

Biline ki, münafıklar yurduma
Nifak tohumunu ekebilemez!..

Keyfi için üç-beş soysuz kölenin,
Ahfadım ceddini leke bilemez!..

Yiğidim bilsin ki, mertlik özünde;
Eller eline su dökebilemez!..

Kökümüz tarihten daha derinde;
Felek bu çınarı sökebilemez!..